...EVLİSİNİZ ve BENİM DEĞİLSİNİZ... .:.


İnsanların yaşamı boyunca unutmadığı belli özel günler vardır.
28 Haziran 2003'de benim için hayatımın son günü bile hatırlayacağım ve yaşadığım aşka (yasak aşka) son noktayı koymak zorunda kaldığım bir gündü.. herşey budan 8 ay önce (28 EKİM 2002) 'de bir sonbahar gününde başlamıştı. Arkadaşlarımız vasıtasıyla tanışmıştık.Biz iki kız çok iyi dosttuk, onlarda hem dost hemde iş ortaklıkları vardı. aylarca şakayla karışık arkadaşlığımız oldu.Onun bana ilgisini farketmeye başladığım sıralarda ona zaten sırılsıklam aşık olmuştum. Her yere beraber gidiyor ama birtürlü adını koyamadığımız bir arkadaşlığımız vardı. Son zamanlar içimi şüphe sarmaya başlamıştı ama onuda kaybetmek istemiyordum. Ama yaşadığım olaylar psikolojimi bozmaya başlamıştı. Dayanamayıp birgün içimdeki sıkıntıyı anlattım. İlk kabul etmedi, daha sonra benim ısrarım üzerine doğruladı. Evet evliydi ve 8 aylık bir kızı vardı. Bu benim sol yanımı çok acıtmıştı. Artık kendimi toparlamam ve ondan kendimi soyutlamam gerekiyordu. Onun yüzünden ortak arkadaşlarımızla ilişkimi kestim. Candostum dediğim insanla bile aylarca görüşmedim. O zamandan, bu zamana kadar dört bahar geçirdim tekbaşıma..

Ne savaşlar verdim kendimle, gururumla, aşkımla, nefretimle, acımla... Ne yazık ki yenilen hep ben oldum. Akıttığım gözyaşlarımda sadece payıma düşen. Sana bir zamanlar "akıttığım gözyaşları sana değil çocukluğuma " demiştim. Evet ben şuan çocukluğuma ağlıyorum. Seni bir çocuğun o masumluğuyla, o temiz karşılıksız sevgisiyle, o korunmayı bekleyen ürkekliğiyle sevmiştim.

Bu ne ilk, nede son kaybedişim. Üzüldüğüm tekşey haketmediğim davranışlara maruz kalmamdı. Herşeyin farkındaydım aslında sonu olmayan bir yoldaydım. Belki bir aşkın büyüsüne kapılmıştım. Belkide senin oyuncağın olmuştum. Bilemiyorum... Bilmek istemiyorum. İşte bu bilinmezlikler benim canımı acıttı, bunlar beni yıprattı.

Niye seni bu kadar sevdimki.....
Söyleyeyim niye; ben seni düş gibi sevdim. Sen benim sevdiğim ilk insandın.Bütün ilklerimi ben senle yaşamıştım. Seni sevmiştim, hiç kimsenin seni sevemiyeceği kadar çok sevmiştim..Nerden bile bilirdiki sana olan sevgimin birgün nefrete dönüşebleceğini. Hiç kimse için ağlamadım, sana ağladığım kadar...

Artık yoksun hayatımda zor olsada bitirdim yüreğimde ben seni... Sadece seni unutmak için bir insana daha şans verdim. Ama ne yazık ki onunda aylar sonra evli olduğunu öğrendim. Seninde evli olduğunu öğrendiğimde nasıl başımdan aşağıya kaynar sular döküldüyse, dünya başıma yıkıldıysa ondada aynı acıları yaşamak zorunda kaldım. Şayet kaderimse bu yaşadıklarım, lanet olsun bu kadere.. Yoruldum artık bittim, tükendim.... Ben bunları hakedecek birşey yapmamıştım. Suçum sadece sevmekti. Eğer suçum sevmekse, cezamda yalnızlık oldu.. Hala cezamı çekiyorum ve mutsuzum........

SEVMENİN SUÇ OLDUĞUNU BİLSEYDİM, SEVMEZDİM
AŞKIN DİĞER ADININDA ACI OLDUĞUNU BİLSEYDİM, AŞIK OLMAZDIM
GÖZYAŞLARIM SIRDAŞIM OLDU BU AŞKTA
YAĞMURLARDI TEK YOLDAŞIM, BU YOLDA
SEN İMKANSIZDIN, BEN İSE İMKANSIZI SEÇMİŞTİM
BİR YANGINI ORTASINDA BULDUM KENDİMİ BİR ANDA
ETRAFIMI ALEVLER SARMIŞTI VE BEN HALA SENİ SEVİYORDUM
YARALARIM KAPANMADI DAHA
HALA BANA ZAMANZAMAN ACI VERİYORLAR
SANCILANIYOR HER SAAT SENSİZ YÜREĞİM
AMA BEN YİNEDE
İNADINA ÖZLÜYOR
İNADINA SEVİYORUM SENİ ADAMIM....