|
|
|
|
| |
RÜZGAR AHLAT AĞACINDA
Çok sevdiğim
Rüzgar
Giriyor senle arama
Geçmişi onarırken, günlerimin anlamını yıkan
Dilimin ucunda söyliyemediğim acılar
Büyüdükçe büyüyor onaramadığım çatlak
Akşam oldu
Sokakların hepsi benim
Beynim evreni, dünyayı, şehri düşünüyor
Her yere iki kez bakan gözlerim
Boşluğunu bır kez daha
Görmezden geliyor
Bir çocuk gibiyim
İsteyerek kaybolmuş
Büyüyünce bir gezgin olmak isteyen
Hem korkak hem cesur...
Bir çizgi var üstüne bastığım
Çıksam dışına vurulacağım
Ölümle hayat arasında bu yerde
Kaybolabildiğim kadar yaşamaktayım...
Ay ışığının önünde
Sensiz gecede
Düşüncelerini okumaktayım
Kurduğun her cümlede
Duygularını görünce
Kırılan yerden fışkırmaktayım
Seni anlarım
Oluşu, kan varsayım
Ahlat ağacına asılı suskunluklar
Tenlerin çekimini unutturamaz ama
Aynı korkularla
İçmek istediğimiz çayı
Bilmeden devirdik galiba
Kesin !
Sıcaklığını anlık hissettiğin vucutlarda
Uğrarsın bir gün duygularının saldırısına...
Gelgelelim bana !
Aynı çizgide yaşarım
Ölümle hayat arasında
Lakin seni düşündükçe
Sular altında kalıyorum
Kalacağım sonsuza...
|
|
|
|
|
|
| |
Bugün 112039 ziyaretçi (224409 klik) kişi burdaydı!
 
|
|
|
|
|
|
|
|
