GÖNÜLDEN GÖNÜLE

      

                   EVLATLIK
 Beni bir buçuk yaşında vermişler evlatlık.
 Dünyada görülmüş mü böyle bedbahtlık?
 İnsan verir mi kendi evladını evlatlık?
 Böyle aldatılmış olarak büyüdüm ben
 
Her ne olursa olsun vermeyin evladınızı. 
Evlatlık verip de rahatsız etmeyin vicdanınızı.
 Nasıl sabrettiniz sevmeden siz kızınızı? 
Bu yaptığınız hiç sızlatmadı mı yüreğinizi. 

Yıllarca tanımadım öz annemi babamı. 
Öğrenince çözüldü dizlerimin bağı.
 Üzmek istemedim büyüten insanları.
 Çok güzel büyütseler de silinmiyor izleri.
 
Hayatımı yazsam olur koskoca roman. 
Söylemeyin evlatlarınıza bin bir türlü yalan. 
Edersiniz ömür boyu mutluluğunu talan.
 Ben miydim kardeşlerimden fazla olan?
 
Ömür boyu çıkmadı içimden bu yara.
 Aç kalsan da vermeyin kızınızı başkalarına.
 Hayatım boyuca silinmeyecek içimden bu kara.
 Ben mi istemiştim dünyaya gelmeyi Ana??
                                                                    MULKINAZ  KAYA 

                           SAVAŞMAK
 Bu çileli hayatla adeta boğuştum.
 Bitmeyen sorunların arkasında koştum. 
Aşılmaz engelleri cesaretimle aştım.
 Çok zormuş kaderimle savaşmam. 

Kızlarım oldu hep benim dayanağım. 
Onların mutlu olmasıdır bütün temennim.
 İnşallah yazılır iyiler defterinden amelim. 
Çok zormuş sabrederek savaşmam.
 
Manevi anne babamı hep sevdim kırmadım. 
Öz anne babamın sevgisini görmedim.
 Bir gün verdikleri için hesap sormadım.
 Kırılan gönlümün parçalarıyla savaştım.
 
Çocuklarımın mutluluğu için dikiş diktim.
 Bana konulan teşhisten hayallerimi yıktım.
 Bırakmadım kendimi hep Allah’a şükrettim.
 Kanser hastalığıyla da sabırla savaştım.
 
Sekiz ameliyatla paramparça oldum.
 Kimseler içimi bilmez günden güne soldum 
Her ne sorun olursa olsun yine de güldüm 
Çok zormuş bu kadar çileyle savaşmam.
                                                                            MULKINAZ  KAYA

BENİM HAYATIMI ŞİİRLERE DOKEN ARKADAŞIM MULKINAZ KAYA HENIM EFENDİYE ÇOKK TEŞEKKÜR EDERİM .

YILLAR UTANSIN  

                 Bizim gönlümüze hasret düşüren 
                  Şu geçit vermeyen dağlar utansın 
                    Bizi bizden alıp yabancı eden 
                    Şu uzayıp giden yollar utansın

                   Düşüren kim bu hasret yüreklere
                      İsyan eden kimdir şansa kadere 
                   Aynalar yaşlanmış gösterse bile 
                      Yaşanmadan geçen YILLAR utansın